Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Sed quid minus probandum quam esse aliquem beatum nec satis beatum? Non dolere, inquam, istud quam vim habeat postea videro; Negare non possum. Ergo opifex plus sibi proponet ad formarum quam civis excellens ad factorum pulchritudinem? Praeclare enim Plato: Beatum, cui etiam in senectute contigerit, ut sapientiam verasque opiniones assequi possit. Duo Reges: constructio interrete. Omnia peccata paria dicitis.

Quos quidem tibi studiose et diligenter tractandos magnopere censeo. Quam nemo umquam voluptatem appellavit, appellat; Hoc etsi multimodis reprehendi potest, tamen accipio, quod dant. Quamquam ab iis philosophiam et omnes ingenuas disciplinas habemus; Qua tu etiam inprudens utebare non numquam. Restinguet citius, si ardentem acceperit. Expectoque quid ad id, quod quaerebam, respondeas. At negat Epicurus-hoc enim vestrum lumen estquemquam, qui honeste non vivat, iucunde posse vivere. Ut optime, secundum naturam affectum esse possit. Fadio Gallo, cuius in testamento scriptum esset se ab eo rogatum ut omnis hereditas ad filiam perveniret.

Isto modo, ne si avia quidem eius nata non esset. Quis non odit sordidos, vanos, leves, futtiles? Quod vestri non item. Quis enim redargueret? Atqui reperies, inquit, in hoc quidem pertinacem;

Tertium autem omnibus aut maximis rebus iis, quae secundum naturam sint, fruentem vivere. Nec vero hoc oratione solum, sed multo magis vita et factis et moribus comprobavit. Nunc omni virtuti vitium contrario nomine opponitur. Hoc loco tenere se Triarius non potuit. Tum Piso: Quoniam igitur aliquid omnes, quid Lucius noster? Qua tu etiam inprudens utebare non numquam. Scio enim esse quosdam, qui quavis lingua philosophari possint; Sed quanta sit alias, nunc tantum possitne esse tanta. Non est ista, inquam, Piso, magna dissensio. Nunc haec primum fortasse audientis servire debemus.

Nec vero intermittunt aut admirationem earum rerum, quae sunt ab antiquis repertae, aut investigationem novarum. Videmusne ut pueri ne verberibus quidem a contemplandis rebus perquirendisque deterreantur? Saepe ab Aristotele, a Theophrasto mirabiliter est laudata per se ipsa rerum scientia; Hoc mihi cum tuo fratre convenit. Est igitur officium eius generis, quod nec in bonis ponatur nec in contrariis. Quid est igitur, cur ita semper deum appellet Epicurus beatum et aeternum? Graece donan, Latine voluptatem vocant. Nam ista vestra: Si gravis, brevis;

Illud dico, ea, quae dicat, praeclare inter se cohaerere. Consequens enim est et post oritur, ut dixi. At multis malis affectus. Estne, quaeso, inquam, sitienti in bibendo voluptas? Hic nihil fuit, quod quaereremus.

Sed quid sentiat, non videtis. Unum nescio, quo modo possit, si luxuriosus sit, finitas cupiditates habere. Quod eo liquidius faciet, si perspexerit rerum inter eas verborumne sit controversia. Non igitur potestis voluptate omnia dirigentes aut tueri aut retinere virtutem. Addidisti ad extremum etiam indoctum fuisse. Illud urgueam, non intellegere eum quid sibi dicendum sit, cum dolorem summum malum esse dixerit.

A mene tu? Sic consequentibus vestris sublatis prima tolluntur. Quae si potest singula consolando levare, universa quo modo sustinebit? Summus dolor plures dies manere non potest? Quis, quaeso, illum negat et bonum virum et comem et humanum fuisse? Hoc est non modo cor non habere, sed ne palatum quidem. Atqui iste locus est, Piso, tibi etiam atque etiam confirmandus, inquam; Hoc sic expositum dissimile est superiori. Dempta enim aeternitate nihilo beatior Iuppiter quam Epicurus;

Si longus, levis; Nihilo beatiorem esse Metellum quam Regulum. Respondent extrema primis, media utrisque, omnia omnibus. Idemque diviserunt naturam hominis in animum et corpus. Nunc agendum est subtilius. Sed utrum hortandus es nobis, Luci, inquit, an etiam tua sponte propensus es? Quae diligentissime contra Aristonem dicuntur a Chryippo. Duarum enim vitarum nobis erunt instituta capienda.

Vide, quaeso, rectumne sit. Quis est, qui non oderit libidinosam, protervam adolescentiam? Itaque hic ipse iam pridem est reiectus; Sit hoc ultimum bonorum, quod nunc a me defenditur; Apparet statim, quae sint officia, quae actiones. Tenesne igitur, inquam, Hieronymus Rhodius quid dicat esse summum bonum, quo putet omnia referri oportere?